Van Montreal tot Manitoulin

Hallo allemaal,

Wat leuk dat jullie zo met ons meeleven.
We zijn op dit moment in het oosten van Canada. De vlucht hiernaartoe ging even iets minder. We hadden voor Mare niet een extra stoel gereserveerd. Bij aankomst op het vliegveld vroegen we of er nog een plek vrij was. Dit was inderdaad het geval en een extra stoel was geen probleem. Normaal zetten we dan ons autostoeltje op die stoel vast, zodat Mare goed zit. Dit wilden we nu ook. Ons stoeltje werd bekeken en afgekeurd, omdat er niet een Canadese sticker opzat!
Er zit wel een sticker op dat het een Europees goedgekeurd stoeltje is, maar dat kon ze niet schelen. Zonder Canadese sticker mocht het niet aan boord en moest Mare op schoot. Bij alle andere vliegtuigmaatschappijen krijg je dan een babygordel die je aan je eigen gordel vast moet maken, maar bij Westjet niet. Volgens hen is het het veiligste om een baby zelf vast te houden! De logica hiervan snapten wij niet helemaal en toen we met de stewardess de discussie begonnen waarom het veiliger is om een baby vast te houden dan om het in een europees autostoeltje te zetten, stelde zij voor dat we ook uit konden stappen... Daar hadden we natuurlijk geen zin in. We hebben besloten in de toekomst niet meer met een baby met Westjet te vliegen.
Na aankomst duurde het bij de bagage erg lang voordat de koffer van Robyn kwam. Helemaal als laatste kwam er een koffer die enigszins leek op de koffer van Robyn, maar dan in een andere vorm. Het bleek dat haar koffer ergens tussen was gekomen en nu zat er een enorme deuk in. Gelukkig was hij niet open gesprongen. Een dame van Westjet gaf toe dat het niet normaal was en bood ons kortingscoupons aan voor onze volgende vlucht met Westjet...alsof we dat wilden!
De volgende oplossing was dat we een andere koffer kregen en ze onze koffer lieten repareren. Dit was ook niet handig, omdat we maar twee nachten in Montreal zouden zijn. De laatste oplossing was de beste: een nieuwe koffer kopen op kosten van Westjet. Wellicht heeft het geholpen dat Robyn naast de balie van de dame stond te blèren dat het háár koffer was die kapot was.
Nadat alles geregeld was, snel naar het hotel gegaan. En daar werden we weer helemaal vrolijk. Het was een klein hotel (7 kamers) middenin het oude centrum van Montreal. Het was inmiddels etenstijd en er heerste een gezellige drukte in de buurt en overal zaten mensen buiten op terrasjes te eten. Wij zijn ook lekker gaan eten en daarna nog even gekeken bij een leuke straatartiest.
De volgende dag hebben we eerst rondgelopen in onze buurt, vieux-Montreal. Het leek wel alsof we in Parijs waren. De gebouwen, de karikatuur-tekenaars en zelfs de Notre Dame.
Daarna naar het moderne centrum gegaan. We hadden op internet een paar Samsonite-dealers opgezocht om een vergelijkbare koffer te kunnen kopen. Op zoek naar een van deze winkels, verdwaalden we meteen. In Montreal zijn heel veel winkels onder de grond vanwege de koude winters. De kofferwinkel bleek ook ergens beneden te zijn, terwijl wij maar boven op straat rondjes aan het lopen waren. Gelukkig heeft iemand ons geholpen en ons naar de winkel toegebracht.
Daar een nieuwe koffer gekocht. Hij kostte 260 dollar en Westjet betaalt daarvan 250 dollar.
De oude koffer is wel nog te gebruiken en die heeft Mare nu. Het is nu dus zo dat de meisjes allebei reizen met echte Samsonite trolleys terwijl hun ouders nog steeds rondlopen met oude rugzakken uit hun studententijd.
's Middags nog even fietsen gehuurd en een stukje gaan fietsen langs een kanaal in het oude Montreal. We zijn er wel achter gekomen dat we eigenlijk meer tijd nodig hadden in Montreal, dus we moeten ooit nog eens terug naar deze leuke stad.

De volgende dag is Nic al vroeg de huurauto op gaan halen, terwijl de dames rustig wakker werden. Robyn heeft nog even op het dakterras gespeeld met de meisjes uit de kamer naast ons en daarna zijn we weggereden. Een lange rit richting Algonquin National Park.
Voor de lunch pauzeren we in Ottawa. Als we Ottawa binnenrijden, begint het enorm hard te regenen en onweren. We schrikken even als er vonken van de elektriciteitskabels boven ons afspringen. Maar als we bij het centrum zijn, klaart het gelukkig weer op.
We hebben geslapen vlak voor Algonquin in een B&B, zodat we de volgende ochtend meteen het park in konden. Eerst hebben we een wandeling gemaakt en daarna weer eens fietsen gehuurd om een stuk te fietsen langs een vroegere spoorlijn. Voor Robyn hadden ze helaas geen fiets meer en dus ging ze ook in de fietskar bij Mare. Ze vond het zelf niet erg, want ze had een beetje last van haar elleboog. Dit kwam doordat ze 's nachts uit bed gevallen was. Aan het eind van de middag zijn we het park aan de andere kant weer uitgereden. We hebben geslapen in een motel en zijn 's ochtends verder gegaan naar Manitoulin Island, waar we nu zijn. Vroeger woonden hier veel indianen en nu wonen er hier nog steeds ongeveer 5000 Indianen. Voor de gelegenheid slapen we hier dan ook in een tipi tent. We blijven hier 3 nachten om een beetje te relaxen. Tot nu toe hebben we steeds prachtig weer gehad, maar nu we in een tent slapen is het wat minder.
Het is ook te koud om in het meer te zwemmen. Maar ondanks dat, vermaken we ons prima. We hebben rondgereden over het eiland, Mare en Robyn hebben gespeeld op het strand en in diverse speeltuinen. We hebben minigolf gespeeld en gezwommen in het met zonne-energie verwarmde zwembad op de camping. Het is een soort eco-camping. Robyn moest wel even slikken toen ze de wc's zag. Die kun je niet doorspoelen, maar zijn een soort poepgaten. Net zoals de wc's bij de hutten in Noorwegen(waar we in de langlaufvakantie bij Marianne vaak komen). De douche is een grote zak, die je eerst met water moet vullen, dan omhoog moet takelen en dan kun je aan de onderkant iets open maken en kun je douchen totdat de zak leeg is. Gelukkig is er wel een kraan met warm water. En wifi.
We gaan hier elke ochtend ontbijten bij een cafeetje in de buurt. Het hoort bij een tuincentrumpje en is lekker en erg gezellig. Op zondag was het superdruk met allemaal mensen van het eiland. Vandaag was het rustiger.
Morgen moeten we vroeg opstaan om de boot te nemen naar Tobermory. Daar blijven we 2 nachten en dan gaan we naar Bice en Tim!

Groetjes van ons